Hallo allemaal!

Sorry dat ik zo lang niks heb geschreven, het leven hier is zo vol met leuke dingen dat ik nergens anders meer tijd voor heb. Ik zal jullie even updaten over alles tussen Wenen en nu.

Om te beginnen even een stukje over mijn anwärter.

Voor tien dagen lang heb ik met ongeveer 120 anderen (waarvan 50% nederlanders) een opleiding gevolgd tot ski-instructor. We kregen in groepen van elf mensen les van een ausbilder in kurze kurven, pflug steuern, pflug drehen, les geven en ehbo lessen. Met bijna alle instructors-to-be en alle ausbilders zaten we in hetzelfde hostel waar we ontbijt en avondeten kregen. Ook zijn we experts geworden in broodjes meesmokkelen in skibroeken en snowboots.

Na het ontbijt ging iedereen met de skibus naar Zell am See en daar verzamelde je dan met je groepje en je ausbilder, mijn ausbilder heette Peter en hij was 24. Als hij Oosterrijks praatte kon je hem niet verstaan #jawohlll #lösenwartenbelasten #okeiii? #rutschen #après?ski! dus praatte hij hoogduits met ons.

In mijn groepje zaten vijf nederlanders (waaronder em), twee engelsen, drie oostenrijkers en een portugese. Als je verwacht dat iedereen uit het groepje ook rond de 18 was en na de middelbare school les wilde geven in skiën heb je het mis. Er zaten zoveel verschillende achtergrondverhalen tussen! Vooral de gemiddelde leeftijd lag hoger dan ik had verwacht (denk rond de 22/23).

Maar goed, even terug naar het skiën. Het weer om te skiën was heerlijk! Eigenlijk een beetje te warm voor de sneeuw maar voor ons was het best lekker om af en toe alleen in je thermo de berg af te gaan. De hele week lang hebben we geoefend voor het afskiën en de lesjes geven. Dat houdt in: heel veel HEY HO, LETS GO, HEY HI LETS SKI! En vergelijkbare kreten die je van alle kanten van de piste kon horen. Om 14.30 uur was onze skidag meestal afgelopen en dan ging iedereen terug naar de kamers om snel te douchen en zich klaar te maken voor de theorieles. Die werd in een zaal in het hostel gegeven door verschillende ausbilders en duurde vaak rond de twee uur. Daarna konden we nog even op de kamer chillen voor we massaal eten konden gaan halen.

Ik zat in een kamer met drie andere meiden, Sanne die ook in Wenen was, Daphne die ook in Wenen was en een nieuw meisje Denise. Met mijn Wenengroepje zat ik ook vaak te eten en verhalen uit te wisselen over hoe hun dag was aangezien we bijna allemaal in verschillende groepjes zaten. We hebben ook samen Sinterklaas gevierd met "lieve" gedichten en cadeautjes. Ondertussen werd de rest van het hostel buiten in elkaar geslagen door Krampus, onderdeel van de Oostenrijkse Sinterklaastraditie.

Aan het eind van de week begon de spanning op de komen omdat op vrijdag de eerste lehrauftrittes begonnen (dat is voorbeeldles geven), op zaterdag was het theorieexamen en op maandag was het afskiën. Eerst hebben we vrijdagavond nog de flowerceremonie gehad, dat hield in dat twee groepjes samen een thema kregen en daar dan iets voor moesten doen (dans, quiz, etc). Wij zaten samen met het groepje van Benji waar we al de hele week veel mee samen deden omdat Peter en Benji goede vrienden zijn. Voor ons was dat heel gezellig want Fleur van Wenen zat in zijn groep! Voor de flower ceremonie kregen wij het thema: good instructor, bad instructor. Het ene groepje heeft daarop dan verschillende voorbeelden van wat een slechte leraar zou doen en dan deed onze groep dezelfde situatie op een goede manier. We hadden die avond ook met onze groep een T-shirt gemaakt voor Peter met "LÖSEN-WARTEN-BELASTENBELASTENBELASTEN" erop, omdat Peter dat altijd riep als we moesten voorskiën.

Anyway, ik had op zaterdag mijn lehrauftritte en ik moest hockeystopp leren. Benji moest het beoordelen en het ging best goed. Daarna moest hij ook vragen gaan stellen over de theorie van het lesgeven, dat ging ook prima alleen als je denkt dat ik binnensmonds praat (uhum papa) moet je geen gesprek met hem willen voeren.

Na het skiën op zaterdag hadden we allemaal het theorieexamen, dus iedereen stond er een beetje zenuwachtig bij, wetende dat de resultaten een paar uur later op de deur zouden hangen... Dus drie uur later was het heel veel heen en weer rennen tussen de zaal en de kamers hopende dat de lijst er hing zonder jouw naam erop, dat waren namelijk de mensen die het moesten herkansen. Maar no worries want ik had mijn theorie gehaald! :) die avond ging iedereen uit om te vieren en omdat we zondag alleen een beetje hoefden te skiën, niks heel belangrijks. Voor sommige mensen was de lehrauftritte wel op zondag dus die stonden lekker brak op de piste indianenliedjes te zingen.

Maandag was de laatste dag en de spannendste omdat het afskiën was. We moesten kurze kurven voordoen, pflug steuern en pflug drehen. Voor elk onderdeel kreeg je een cijfer van één tot vijf waarbij één het beste is. Om te slagen mocht je maximaal één vijf hebben. Meestal hebben mensen of een vier of een vijf voor een onderdeel en in sommige gevallen en drie. Jammer genoeg had ik voor kurze kurven en voor drehen een vijf dus ik had het voorskiën niet gehaald.

Het moment dat je dat hoort is zo naar omdat de hele week zo'n geweldig leuk was en de meesten waren zo blij dat ze wel geslaagd zijn dat het voelt als een enorm dieptepunt. Daar komt dan nog bij dat je niet weet wat dat voor je betekent bij de skischool. Willen ze je überhaupt nog aannemen? Sta je het hele seizoen op kinderland? Krijg je minder betaald? Daarnaast was het dezelfde dag nog dat iedereen weg gaat naar zijn eigen gebied dus de mensen die in drie weken tijd je tot je beste vrienden behoren, zie je opeens wel voor jaren niet meer terug. Al met al geen goede dag voor mij. Na iedereen gedag te hebben gezegd, besloten em en ik diezelfde avond nog naar Obertauern te gaan in plaats van nog een nacht in Kaprun te blijven.

Zo eindigde onze tijd in Kaprun en begint onze tijd Obertauern, niet de ideale manier maar ik heb er enorm van genoten en ik ga iedereen daar heel erg missen.

Heel veel liefs,

Noor